Jerry Blekkenhorst (34) woonde jarenlang in Amsterdam maar kwam tien jaar geleden terug nadat er vanuit zijn familie een appél op hem werd gedaan om het familiebedrijf voort te zetten. Zijn ernstig zieke vader was de aanleiding en overleed kort hierna op jonge leeftijd. Sindsdien is hij bewogen ondernemer in Twenterand en staat hij nu op plaats 6 van de CDA verkiezingslijst voor de Provinciale Staten. Tijd om hem wat beter te leren kennen.
Van Twente, naar Amsterdam en weer terug naar Twente Vanwaar deze beslissing?
Ik verhuisde naar Den Haag en later naar Amsterdam voor mijn studie aan de Hogere Hotelschool in Den Haag. Na mijn stage ben ik daar blijven werken in de PR en Communicatie sector. Een geweldige leerzame tijd, maar toen mijn vader de diagnose kanker kreeg en ongeneeslijk ziek bleek, zag ik het als mijn morele plicht om terug te komen. Voor mijn familie, maar ook om het levenswerk van mijn vader verder voort te zetten.
Je bent ondernemer en daarnaast betrokken bij heel veel activiteiten. Heb jij wel tijd voor de Provinciale Staten?
Glimlachend: Iedereen is tegenwoordig druk. Natuurlijk ben ik dat ook, maar als je een sterk team om je heen hebt en de mensen op de juiste plek, dan kan je heel veel aan. De Zandstuve en Z | Events blijven voor mij prioriteit nummer één, maar mijn ambitie voor de politiek is er ook al heel lang. Dit voelde als een juiste moment om erin te stappen. Voor alles geldt: als je iets graag wilt, dan moet je er tijd voor maken.
Waarom de politiek?
Overijssel is een prachtige provincie met een geweldig decor, als inwoners zien we dit denk ik niet altijd, maar we scoren hoog wanneer het gaat om Overijssel als toeristische regio. Dat wil ik graag versterken, voor eigen inwoners, toeristen en het bedrijfsleven. Ik heb mij altijd al maatschappelijk betrokken gevoeld en zie het eigenlijk als een verplichting om Overijssel naar een hoger niveau te tillen. Daarnaast houd ik ervan om uit mijn comfortzone te stappen. De politiek is nieuw voor mij en ik ga mezelf vast nog wel tegenkomen. Maar dat hoort bij het leven.
Je kwam als 6e binnen op de lijst. Best knap. Hoe doe je dat?
Goeie vraag, haha! Eerlijk gezegd ging het gesprek helemaal niet zo goed. Althans, ik had er geen goed gevoel over. Ik kwam wat gehaast over volgens mij. Maar ik denk dat ze daardoor wel echt de Jerry hebben gezien zoals hij is: authentiek, eerlijk en toegankelijk.
In het dagelijks leven sta je bekend als een verbinder, iemand die mensen samenbrengt. Hoe vertaalt zich dat in de politiek?
Netwerken is iets wat ik onbewust doe. Hierbij gaat het om het leren kennen van enthousiaste mensen met passie en een goed verhaal. Daarnaast ben ik opgegroeid in een buitengebied, tussen 2 dorpen met verschillende culturen. Door nooit ergens bij te horen, kon ik juist goed overweg met iedereen en heb ik ook nooit in hokjes leren denken. Dat is mijn kracht. Mensen voelen dit waarschijnlijk aan. Ik kan mensen van verschillende achtergronden en uit verschillende omgevingen bij elkaar brengen, zonder dat ze elkaar in de haren vliegen. Deze verbinding is belangrijk om samen tot iets nieuws of iets beters te komen en moet naar mijn idee niet alleen plaatsvinden tussen individuen of organisaties, maar ook tussen dorpen, gemeenten, het platteland en de steden.
Je bent al tien jaar ondernemer, hebt een succesvolle zaak, bouwt de mooiste feesten. Wat zijn jouw dromen nog naast de politiek?
Het zijn de kleine dingen die het doen. Ik probeer me niet teveel op de toekomst te focussen. Want als er één ding is dat ik heb geleerd uit de tijd toen mijn vader ziek is, is dat je niet te ver vooruit kan plannen. Want de wereld kan er één dag later heel anders uit zien.
Jerry na vier jaar als Provinciale Staten lid, waar sta je en wat heb je dan bereikt?
Na vier jaar in de Provinciale Staten hebben we met het CDA de provincie een stukje mooier gemaakt. Er is voldoende werkgelegenheid, het openbaar vervoer en de infrastructuur is aanzienlijk verbeterd, jong en oud woont plezierig en we zijn een sterke provincie op het gebied van toerisme. Overijssel is een provincie waar we over vier jaar nóg trotser op kunnen zijn en waarvan de jeugd denkt: De Randstad? No way! Wij blijven lekker hier!